İyilik her zaman kazansın

Yaş 35, yolun yarısı

Oyun boşanma avukatı Helena ile “bir parça” yasadışı iş yapan Bob’un, ikisi için de zor bir gecede tanışmalarıyla başlıyor. Bir daha birbirlerini görmeyeceklerini varsayarak geçiriyorlar geceyi ama ister hayat ister onlar, deyin kopmalarına izin vermiyor. Yılın en kısa gecesinde son bir çılgınlık yapmak, felekten bir gün çalmak için bir araya gelen ikili hani derler ya “İnsanlar plan yaparken kader kıs kıs gülermiş” misali farklı bir gelecekle karşı karşıya kalıyorlar. Bu oyunda kötü insanlar yok, kötülük yok, umutsuzluk yok, mutsuzluk yok, bir türlü sonu gelmeyen entrikalar yok, beyin yakan sübliminal mesajlar yok. Herkesin iyi olduğuna şahitlik ettiğiniz, güneşin sıcaklığını, umudun yumuşaklığını hissedeceğiniz, yüreğinizi okşayan, yüzünüzü gülümseten bir oyun “Aşkın En Kısa Gecesi”…

Elbette bir derdi var oyunun. Yönetmen Daltaban olunca ‘sözünü söylemeden’ bırakmaz seyirciyi asla. Yolun yarısının her kültürde 35 yaş olduğunu doğrularcasına 35 yaşın kendilerine neler getirdiğinden çok neler götüreceğini sorgulayan bu iki karakterin diledikleri hayata geçmek için ‘son çıkış’ını gösteriyor oyun. Helena ve Bob birlikte eğlenirken sorumluluklarıyla başa çıkmaya çalışıyor ve hayatın ikinci yarısında onları neler beklediğiyle yüzleşiyorlar. Oyun, insanın hayatı suçlayarak kendine dayattıklarının nasıl da saçma olduğunu söylüyor mesela. Özgür olmak için yüreğinin sesine kulak vermen gerektiğini anlatıyor. Hiçbir şey için geç değildir, diyor. Herkesin arada sırada biraz çılgınlık hakkı olduğunun altını çizip yapmak isteyip de toplumsal dayatmalara takıldığınız şeyleri gerçekleştirmeniz için yüreklendiriyor. Ama tüm bunları gülümseyerek yapıyor ve seyirciye şefkatle geçiriyor mesajlarını. Yaşınız 35 civarıysa sahnedeki sohbete ortak oluyorsunuz; daha çok varsa o günlere, hazırlığınızı yapıyorsunuz; en zoru ise geride bıraktıysanız o yaşları, özlemle anıyorsunuz.

Yolunuz Bursa’ya düşsün

Oyuncular sahnede hem şarkı söylüyor hem dans ediyor hem birbirleriyle konuşuyor hem de seyirciye olanı biteni anlatıyorlar. Dolasıyla pek çok yükü sırtlıyorlar. Rolden role giriyorlar. Dahası sadece kendilerini oynamıyorlar, başka başka karakterleri de canlandırıyorlar sahnede. Özellikle Özlem Zeynep Dinsel’e parantez açmak gerekiyor. Enerjisi, neşesi, samimiyeti ve yeteneğiyle büyük övgü hak ediyor. Ne oynasa izlerim! Elbette sadece Dinsel değil Tiryaki, Yıldırım ve Güntekin de başarılı performanslarının yanı sıra samimiyetlerini yansıtışlarıyla kendilerinden söz ettiriyorlar. Murat Daltaban’ın enerjik sahnelemesi oyunun zaten doğasında var olan neşe ve umudu bir kat daha artıyor. Yönetmenin ve oyuncunun becerisi sayesinde sanki yağmurun sesini duyuyor, güneşin sıcaklığını hissediyorsunuz. Murat Daltaban prömiyerde seyirciyi selamlamak için sahneye çıktığında “Baharın kokusunu duyun istedik” dedi. Bırakın duymayı oyundan sonra havalar düzeldi, ülkeye bahar geldi.

Pandeminin ardından tiyatronun ivme kazandığı bu dönemde “Aşkın En Kısa Gecesi” hem metnin hem oyunculuğun hem de rejinin başarısıyla öne çıkan yapımlar arasında. Vaktiniz, fırsatınız olmasa bile yolunuzu Bursa’ya düşürün ve bu oyunu seyredin. Hayata dair keyifli bir ana tanıklık etmenin yanı sıra tiyatro adına yetkin bir işin kriterlerini görmek açısından da faydalı olacaktır.