Kocaeli’nin kahraman itfaiyecileri; her gün alevlerin, dumanın ve mevtle burun buruna, canlarını hiçe sayarak hayat kurtarıyor. Onlar için itfaiyecilik bir meslekten öte, yürek isteyen kutsal bir çaba. Birçok vakit yaşadıkları ağır anları aileleriyle bile paylaşmıyorlar; zira sevdiklerinin kalbi burkulmasın, gözleri geride kalmasın istiyorlar. İtfaiyecilik, görünmeyen lakin hissedilen; sessiz ancak en gür haykırışlarla dolu bir kahramanlık hikâyesi…
TOPLU MEZARLARIN SESSİZ TANIKLARI
İtfaiyecilik; en yakınlarına bile anlatılamayan kıssalarla, görünmeyen kahramanlıklarla dolu bir seyahat. Kocaeli’nin alev savaşçıları bir sohbet ortamında, yüzlerce, tahminen binlerce anıdan süzülenleri içtenlikle paylaştılar bizimle… Kubilay Özcan, 1999 sarsıntısında yaşadıklarını gözleri dolarak anlatıyor; “Bir meskenin enkazında anne, baba ve çocukları birbirine sarılıydı. Hepsini kurtardık ancak o anın tartısını sözlerle anlatamam.” Zelzelenin bıraktığı derin acı ve iz, onun yüreğinde hâlâ canlılığını koruyor.
HATAY’DAN KOCAELİ’YE UZANAN VEFA KÖPRÜSÜ
Kerem Karaosmanoğlu’nun anısı ise itfaiyeciliğin yalnızca hayat kurtarmak olmadığını, ömür uzunluğu süren bağlar kurduğunu gösteriyor:
“6 Şubat zelzelesinin üzerinden bir yıl geçmişti. Adıyaman ve Hatay’dan gelen arkadaşlarla çay içiyorduk. O sırada bir adam yanıma geldi ve ‘Abi, sen beni enkazdan çıkarmıştın’ dedi. Birinci başta hatırlayamadım. Akabinde cebinden bir fotoğraf çıkardı. Enkaz altındayken ona whatsapp üzerinden gönderdiğim bir imgeymiş. ‘Bu senin numaran değil mi?’ dedi. O anda yaşananlar gözlerimin önüne geldi, o anları tekrar yaşadım ve hislerime hâkim olamadım. Adamla hüngür hüngür ağladık, boynuma sarıldı. Bu duyguyu tanım etmek mümkün değil.”
TÜNELİN İÇİNDE VEFATLA BURUN BURUNA
Kocaeli İtfaiyesinin alev savaşçılarından Yunus Kaya’nın birinci büyük imtihanı. Mesleğe yeni başlayan Yunus Kaya, Gültepe Tüneli’nde yaşadığı dehşet dolu anları şu sözlerle anlatıyor; “Tünelde araç yangını ihbarı geldi. Girdim, bütün araçlar karşıt istikamete kaçıyordu. Daylight (Günışığı) sinemasını gözümün önüne getirdim. Duman öylesine ağırdı ki, hiçbir şey görünmüyordu. Arkadaşlarım indi, amirim ‘Zorlanırsan tüpü başına tak’ dedi. Birkaç dakika sonra irtibat kesildi. O an hayatla vefat ortasındaki ince çizgiyi iliklerime kadar hissettim.”
FİLM SAHNESİNİ ARATMAYAN O ANLAR
Yunus’un kaldığı yerden meslektaşı Kerem anlatmaya devam ediyor; “İhbar bize araç yangını olarak gelmişti, tünel bilgisi yoktu. Tünele yaklaşırken Amerikan sinemalarında olur ya, dumanlar çıkar, patlamalar olur; motamot öyleydi. Bayanlar çocuklarını kucaklarına almış kaçıyordu. Otomobillerin tamponları birbirine vurmuştu. Biz içeri girdik, dört arkadaş kol kola… Tüplerimiz 20-25 dakika gidiyordu lakin oksijen bitmek üzereydi. Amirim Alkan, ‘Beyler, birisi olmazsa bittik’ dedi. Ben de ‘Allah’a şükür, kelime-i şahadet getirecek vaktimiz var’ dedim. Kendimizi bıraktık, öldük sandık. Sonra karayolları grubu gelip bizi oradan çıkardı. O tünelde hayatım sinema şeridi üzere gözlerimin önünden geçti.”
CAN DOSTLAR İÇİN CANLA BAŞLA MÜCADELE
Kocaeli İtfaiyesi’nin en hassas istikametlerinden biri de tüm canlılara birebir sevgiyle yaklaşması. Zira onların gözünde her hayat eşit ve kutsal. Kubilay Özcan, fuar alanında çatıda mahsur kalan bir maymunu şöyle anlatıyor: “Elimizde muzlarla üç saat koştuk. Muzları alıyor, kabuklarını bize fırlatıyordu. Adeta bizimle oyun oynuyordu. Sonunda yakaladık. Çok enteresan ve unutulmaz bir andı.”
YUNUSUN TEŞEKKÜR TURU
Özcan’ın Körfez’de kurtardığı yunus anısı ise duygulandırıyor; “Çamura saplanmış bir yunusu kucakladım, üzerini tişörtümle örttüm, temizledik. Veteriner tedavi yaptıktan sonra denize bıraktık. Yunus hür kalınca etrafımızda çeşit attı, başını bize teşekkür eder üzere salladı. O an hala içimi ısıtıyor.”
UZAYLI SANILAN BALON
İtfaiyecilik yalnızca kaygı ve zorluklardan ibaret değil. Tahir Alan’ın anlattığı olay ise mesleğin gülümseten tarafını gösteriyor: “Yaşlı bir çift, gökyüzünde uçan balonu ‘uzaylı’ sanıp ihbar etmiş. Gittiğimizde gördük ki yalnızca bir balonmuş. İşte mesleğimiz, bazen sevinçle gülümseten anlarla da dolu.”
GÖREVLERİ SONSUZ, YÜREKLERİ SINIRSIZ
Kocaeli Büyükşehir Belediyesi İtfaiyesi, yangınlardan sarsıntılara, tünel felaketlerinden hayvan kurtarmalarına kadar hayatın her anında vazife başında. Ne vakit birilerinin hayatını tehdit eden acil bir durum olsa onlar kendi hayatlarını riske atıyor. Onların öyküsü yalnızca ateşle çaba değil; tıpkı vakitte insanlık, sabır, dayanışma ve sevgi öyküsü.
HER KURTARILAN HAYAT, YİNE FİLİZLENEN BİR UMUT
“30 yıldır bu mesleğin içindeyim, lakin her işe birinci günkü heyecanla gidiyorum.” -Kubilay Özcan
“Bir insanı enkazdan çıkarmak yalnızca misyon değil, insanlık borcudur.” -Kerem Karaosmanoğlu
“İtfaiyeci olmak, her an mevtle burun buruna olmaktır. Lakin biz vazgeçmiyoruz, zira misyonumuz hayat kurtarmak.” -Yunus Kaya
Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı
